پسرک پدربزرگش را تماشا کرد که نامه ای می نوشت .
بالاخره پرسید :
- ماجرای کارهای خودمان را می نویسید ؟ درباره ی من می نویسید ؟
پدربزرگش از نوشتن دست کشید و لبخند زنان به نوه اش گفت :
- درسته درباره ی تو می نویسم اما مهم تر از نوشته هایم مدادی است که با آن می نویسم .
می خواهم وقتی بزرگ شدی مانند این مداد شوی .
پسرک با تعجب به مداد نگاه کرد و چیز خاصی در آن ندید .
 اما این هم مثل بقیه مدادهایی است که دیده ام

زن می خواست از بیمارستان مرخص شود و شوهرش می خواست او همان جا بماند.
 

 از همه خوانندگان عزیزی که منت گذاشتند و به وبلاگ دست و پا شکسته این حقیر سر زدند هم تشکر می کنم و هم پوزش میطلبم

چه میشه کرد

آنقدر مشکل هست که گاهی ماهها طول میکشه که برای بروزرسانی وبلاگ اقدام کنی

اصلا فراموش میکنی که وبلاگی داشتی و خوانندگانی

بهر حال امیدوارم بتونم از شرمندگی همه مراجعه کنندگان به این وبلاگ ضعیف بیرون بیام

مدیر وبلاگ یادگاران

یا حق